دلبستگی ایمن نوزاد

دلبستگی ایمن نوزاد (Secure infant attachment)

پیوند و ارتباط بین والدین و نوزاد با قوی ترین احساسات و عواطف رخ می دهد. این نقش مادر و پدر زمینه ساز ادامه زندگی کودک به عنوان فردی با اعتماد به نفس بالا در سال های آخر زندگی است. زمینه ای که این دلبستگی ها و ارتباطات در آن رخ می دهد تحت تأثیر عوامل زیادی مانند ژست ها، حالات چهره، تاکید و لحن صدا، تغییرات فیزیولوژیکی، حالت چهره، بازتاب عاطفی و سرعت حرکت است.

دوره ای که دلبستگی به طور سالم رشد می کند 2.5 سال اول زندگی است. پس از این دوره، کودک توانایی پیوند را از دست می دهد. در حالی که دلبستگی در 4 هفته اول پس از تولد در سطح پایینی قرار دارد، در ماه های دوم و سوم زندگی افزایش می یابد. به طور متوسط، در ماه ششم، عناصر دلبستگی بسیار واضح می شوند. از ماه ششم نوزادان نسبت به افراد ناآشنا خجالتی می شوند، هنگام جدا شدن از والدین خود بیقرار می شوند و در محیطی که هستند به دنبال مراقب اولیه می گردند، اینها دلایل اصلی دلبستگی هستند و طبیعی است.

دلبستگی ایمن: برآوردن نیازهای جسمی و عاطفی نوزاد به طور منظم. با حمایت از کودک در سفر او برای کشف خود و جهان، اولین پیوند عاطفی بین نوزاد و مادر برقرار می شود. در طول فرآیند دلبستگی ایمن، کودک نه تنها یک پیوند عاطفی با مادر برقرار می کند. به این ترتیب او شروع به نیاز به روابط اجتماعی و توجه می کند. اولین پایه های مهارت های اجتماعی با دلبستگی ایمن با مادر گذاشته می شود.

دلبستگی – وابسته بودن

اعتیاد یعنی وابستگی به کسی برای ادامه زندگی. استفاده از این مفهوم برای کودک خود در سال اول زندگی صحیح است. با این حال، هنگامی که محدوده سنی مناسب فرا می رسد، نوزادان ما باید به افراد مستقل تبدیل شوند. بنابراین، در حالی که از دلبستگی ایمن حمایت می کنید، باید به یاد داشته باشید که این پیوند مادام العمر حفظ خواهد شد.

سازگاری

یکی از مهمترین نقش های مادر هماهنگی با نوزادش است. در پایان ماه اول، مادر شروع به درک بهتر سیگنال های دریافتی از کودک خود می کند و بر این اساس در یک زمینه طبیعی واکنش نشان می دهد. نوزاد می داند که مادرش او را درک می کند و متوجه می شود که او در برآوردن نیازهایش تأثیر خود را دارد. پس از مدتی، او تجربه می کند که مادرش می تواند او را وادار کند هر طور که می خواهد واکنش نشان دهد.

یکی از نقاط عطف بین مادر و نوزاد با دادن فرصت آزاد شدن به کودک رخ می دهد. زیرا هر چه کودک بتواند آزادانه تر حرکت کند، با تجربه کردن محیط خود بهتر می تواند یاد بگیرد. به عنوان یک مادر، مهم است که بدانید و درک کنید که در هماهنگی با کودک، تا چه اندازه باید آزاد باشید تا نیاز کودکتان به توجه و ارتباط عاطفی را برآورده کنید، و در عین حال، او بتواند با تجربه کردن بیاموزد. جهان.

کودک شما تجربه می‌کند که می‌تواند به مادرش اعتماد کند، زیرا مادرش در مواقعی که به او نیاز دارد در کنار او بوده و آزاد است تا تجربه و کشف کند.

مادر منبع اعتماد اساسی است. به لطف رفتارها و واکنش های عاطفی مادر، کودک یاد می گیرد که به روابط اعتماد کند، یعنی احساس اساسی اعتماد بیرون از مادر. این اعتماد، احساس استقبال و پذیرش در دنیاست. و حس اعتماد به نفس سالمی که در این دوران به دست آورد، ردپای خود را در طول زندگی اش ادامه می دهد.