پیوند بین مادر و دختر

پیوند بین مادر و دختر (The bond between mother and daughter)

از اولین لحظه ای که بارداری احساس می شود، یک پیوند عاطفی بین مادر و نوزاد شکل می گیرد. نوزادی که در بدو تولد با بریدن بند ناف پیوند فیزیکی او با مادر قطع می شود، مادر را محکم در آغوش می گیرد تا مانند دوران شکم خود احساس امنیت کند و پیوند بین آنها قوی تر و محکم تر می شود. پیوند بین مادر و دختر جایگاه بسیار ویژه ای در میان روابط بین مادر و فرزند دارد.

رابطه مادر و دختر

برای نوزاد، مادر شخصیتی است که بی قید و شرط عشق می ورزد، شفقت و مراقبت می کند. مادر، که اولین کسی است که نوزاد به او وابسته است و مراقبت های اولیه را به او می دهد، همچنین تاثیرگذارترین فرد در کمک به کودک در یادگیری مهارت های زندگی است که او را قادر به زنده ماندن می کند. برقراری رابطه دلبستگی گرم، محبت آمیز و ایمن با مادر، کودک را قادر می سازد تا خود، جهان و سایر افراد را در آینده به طور مثبت درک کند. سبک ارتباطی مادر با فرزند، اساس ارتباط کودک با محیط خود را تشکیل می دهد. در کل این رابطه مادر و فرزند، پیوند بسیار خاصی بین مادر و دختر وجود دارد.

شاید ارزشمندترین رابطه در زندگی یک دختر، پیوندی باشد که با مادرش برقرار می کند. برخی تحقیقات و مطالعات نشان می دهد که روابط مادر و دختر قوی ترین روابط در بین روابط والدین و فرزند است. رابطه ای که یک دختر با مادرش برقرار می کند در واقع سنگ بنای هر رابطه ای را تشکیل می دهد که او در طول زندگی با اطرافیان خود خواهد داشت.

پیوندی که کودک دختر از روزهای اول زندگی با مادرش برقرار می کند، به نوعی مدل دلبستگی درونی است که ارتباط او با دیگران را تعیین می کند. سلامت روان مادر به ویژه بر دختر تأثیر زیادی دارد. بنابراین، مادران باید توجه داشته باشند و مسئولانه عمل کنند.

این پیوند محکم بین مادر و دختر چگونه شکل می گیرد؟

پس از تولد، هنگامی که مادر نوزاد خود را در آغوش می گیرد، اولین پیوند بین آنها شروع به شکل گیری می کند. برای تقویت این پیوند، صحبت کردن مکرر با نوزاد، ابراز محبت و تماس پوست به پوست برای مادر مفید است. پیوند بین مادر و دختر و مراحل شکل گیری آن را می توان به شرح زیر مشاهده کرد:

هر مرحله ای که مادر در تربیت دخترش طی می کند بازتاب مراحل رشد خودش است. یک مادر در حین تربیت دخترش ناگزیر این مراحل را طی می کند.
یک نوزاد دختر مادرش را در برخی از مراحل رشد خود مثال می‌زند.
مادر نیز با رشد نوزاد، مادری خود را شکل می دهد. او با دخترش همذات پنداری می کند و علایق و نیازهای او را احساس می کند.
به لطف این پیوند همدلانه، پیوند محکمی بین مادر و دختر شکل می گیرد.

نقش مادر در هویت سازی نوزادان دختر چیست؟

اطرافیان کودک تاثیر زیادی در شکل گیری شخصیت او دارند. مسلماً فردی که بیش از همه او را تحت تأثیر قرار می دهد، مادرش است، زیرا مادرش بیشتر از همه دنیای عاطفی او را لمس می کند. از دیگر نقش های مادران در هویت سازی نوزادان دختر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تعامل با مادر در نوزادان دختر به دلیل شباهت های فیزیکی آنها بسیار قوی است. هر چه رابطه با مادر بدون مانع و بدون مشکل باشد، رشد شخصیتی کودک قوی تر و سالم تر خواهد بود.
در اوایل دوران نوزادی، کودک به اندازه کافی محبت دریافت می کند، به مادرش اعتماد می کند و احساس ارزشمندی می کند که به شکل گیری هویت او بر پایه های محکم کمک می کند.

نوزادان دختر بیشتر تحت تأثیر روانشناسی مادر قرار می گیرند

تحقیقات در مورد پیوند بین مادر و دختر داده های زیر را نشان می دهد:

مشاهده شده است که دخترانی که داستان تولد خود را از مادرشان گوش می دهند، نسبت به دخترانی که کمتر گوش می دهند، اعتماد به نفس بیشتری دارند و با مادرشان پیوند محکمی برقرار می کنند.
بر اساس مطالعه دیگری، مشاهده شد که نوزادان دختر ترجیح می دهند به جای چرخاندن صورت خود در زمانی که در آغوش گرفته می شوند، به سمت مادر بچرخند.

رابطه دختر و مادر چگونه باید باشد؟

از آنجایی که رابطه مادر و دختر شامل یادگیری و تعامل متقابل است، ساختاری پویا دارد و به افزایش صمیمیت بین زوجین کمک می کند. با گذشت زمان از دوران نوزادی و کودکی، رابطه مادر و دختر نیز دوره های مهمی را طی می کند. این فرآیندها رابطه بین مادر و دختر را به بعد دیگری می برد و دیدگاه آنها نسبت به یکدیگر ممکن است مثبت یا منفی تغییر کند.

نقش مادر در تربیت فرزند دختر بسیار مهم است. پس رابطه دختر و مادر چگونه باید باشد؟

برای اینکه رابطه مادر و کودک سالم باشد، مراقبت و محافظت مداوم، مداوم و متعادل برای مادر مهم است.
برای تربیت دختری با شخصیت و آرامش روانی، مادر باید توجه و حمایتی بی وقفه از دخترش داشته باشد که بیش از حد نباشد.
به عهده گرفتن تمام مسئولیت ها و برخورد بیش از حد محافظ او ممکن است دختر را از رشد مهارت های حل مسئله باز دارد. به همین دلیل، مادر باید با بزرگ شدن فرزند خود مسئولیتی را به او بسپارد و اطمینان حاصل کند که کودک عادات حل مسئله را به دست می آورد.
با بزرگتر شدن دختران، آنها شروع به مستقل شدن از مادران خود می کنند. به خصوص در دوران نوجوانی، ممکن است پیوندی که قبلا ایجاد شده بود تا حدودی ضعیف شود و برخی درگیری ها شروع شود. طبیعی است. مادر باید برای این دوران آماده باشد و اجازه دهد دخترش تا حدی استقلال پیدا کند. اگر مادر این اجازه را ندهد ممکن است باعث دور شدن دختر و ایجاد درگیری شود.
بسیار مهم است که مادر نسبت به نیازهای دخترش برای رشد سالم اجتماعی و عاطفی حساس باشد. در عین حال برای تاب آوری روانی مهم است که کودک دختر نیازهای خود را به موقع و به میزان لازم و به نحو مناسب برآورده کند.
ایجاد پیوند سالم بین مادر و دختر در سنین 0 تا 2 سالگی این امکان را فراهم می کند که این رابطه در سال ها و فرآیندهای بعدی راحت تر برقرار شود. به همین دلیل در این دوران کودک دختر باید در محیط هایی که نیازهای او برآورده شده و بیش از حد مورد حمایت قرار نگیرد احساس امنیت و آرامش کند. با این حال، مادر باید از محافظت بیش از حد از دختر خود بپرهیزد و اجازه دهد او بیفتد تا یاد بگیرد در مواقع لزوم بلند شود.