اهمیت رفتارهای والدین

اهمیت رفتارهای والدین (The importance of parental behavior)

بر اساس تحقیقات، چهار نگرش اساسی والدین وجود دارد. این نگرش‌های فرزندپروری یک چارچوب کلی را تشکیل می‌دهند و برای همه امکان پذیر نیست که با تمام ویژگی‌های خود در یک مقوله قرار گیرند. با این حال، به طور کلی، این دسته بندی ها می توانند اطلاعاتی در مورد نگرش های فرزندپروری ارائه دهند.

نگرش های فرزندپروری چیست؟

1- فرزندپروری مستبدانه

در نگرش فرزندپروری مستبدانه که اولین مدل فرزندپروری است، والدین یا یکی از والدین ممکن است رفتارهای زیر را از خود نشان دهند:

از کودک انتقاد می کند

بر اشتباهات و افکار منفی تمرکز می کند،

انتظارات غیر واقعی را بر دوش کودک می گذارد،

تمایل به دیدن موارد منفی دارد تا مثبت،

وقتی صحبت از نشان دادن عشقش به میان می آید، دور عمل می کند،

اگر عشق خود را به شرایط نسبت دهد، فاصله عاطفی بین او و نوزاد ایجاد می شود.

بنابراین، چه نوع عواقبی در نوزادانی که از سنین پایین در معرض این نوع رفتارها هستند مشاهده می شود؟

آنها سعی می کنند کامل باشند،

آنها از اشتباه کردن می ترسند،

آنها یک احساس تنش دارند،

آنها نیاز به تایید افراد دیگر دارند،

آنها بیشتر پیرو هستند تا رهبر.

2- فرزندپروری سهل گیرانه

رفتارهایی که والدین سهل گیر از خود نشان می دهند به شرح زیر است:

نوزادان رئیس خانواده هستند،

اعضای خانواده هیچ محدودیتی برای کودک قائل نمی شوند،

آنها تمایل دارند هر آنچه کودک می خواهد را فوراً برآورده کنند.

در این حالت، نوزاد ممکن است موقعیت را درک کند و تمایل به استفاده از آن داشته باشد. عواقب منفی درازمدت این امر برای نوزاد چیست؟ در این نوع نگرش والدین معمولاً مشکلات سازگاری نوزاد رخ می دهد. آنها عزت نفس پایین تری دارند و در برقراری روابط مشکل دارند. نوزادانی که در معرض این نگرش والدین قرار می گیرند ممکن است در جهت زیر رشد کنند:

آنها می توانند مطالبه گر باشند،

آنها می توانند ناله کنند،

آنها ممکن است افرادی با عزت نفس پایین باشند،

آنها ممکن است در سازگاری با جامعه مشکل داشته باشند.

این ممکن است مشکلاتی را برای ادغام آنها با جامعه ایجاد کند.

3- سهل انگاری والدین

این مدل به عنوان منفی ترین نگرش والدین شناخته می شود. زیرا در چنین الگوی فرزندپروری، والدین رفتارهای زیر را از خود نشان می دهند:

فقط نیازهای جسمانی نوزاد را برآورده می کند،

به کودک گرما و عشق نمی دهد،

رفتار آنها نسبت به نوزاد ناسازگار است.

رشد کودک در چنین محیطی:

فکر می کند تنهاست،

گاهی اوقات ممکن است مجبور شود در سنین پایین مسئولیت زیادی را به عهده بگیرد،

در این صورت حضور فرد دیگری در خانواده برای مراقبت از نوزاد اهمیت پیدا می کند. وجود یک بزرگسال دلسوز، منسجم و خونگرم در خانواده ضروری است.

در چنین الگوی فرزندپروری، توصیه می شود والدین از حمایت روانی برخوردار شوند.

4- فرزندپروری دموکراتیک

پس از مثال های منفی بالا، بیایید به سراغ مدل فرزندپروری مثبت برویم. در اینجا الگوی فرزندپروری است که باید باشد: فرزندپروری دموکراتیک. می توان فرزندپروری دموکراتیک را با قانون “3S” به خاطر آورد:

داغ

پر از عشق

محدود کننده

این والدین با فرزندان خود ارتباط باز دارند. از همان دوران کودکی سعی می کنند با آنها ارتباط گرم و محبت آمیزی برقرار کنند. والدین متمرکز بر رشد سعی می کنند تا حد امکان نیازهای کودک را دنبال کنند، او را درک کنند و یک رابطه دلبستگی مطمئن با او برقرار کنند. آنها همچنین حد و مرزی را تعیین می کنند. زیرا تعیین حدودی در زندگی مهم است. علاوه بر این، نوزادان به والدینی که محدودیت هایی را تعیین می کنند، اعتماد بیشتری دارند. چون عزیزم از آنجایی که او برای من محدودیت هایی تعیین کرده، نگران امنیت من است. “من در یک محیط امن هستم و می توانم به والدینم اعتماد کنم.” او فکر می کند.

نوزادانی که در این نوع خانواده ها رشد می کنند:

مقاوم تر،

عزت نفس آنها بالاتر است،

مورد علاقه و احترام محیط زیست،

آنها افراد شادتر و موفق تری می شوند.

در عین حال کمترین میزان افسردگی در این گروه است.

در این مقاله در مورد مدل های مختلف فرزندپروری صحبت کردیم که در هنگام آماده سازی کودک برای زندگی قابل مشاهده است. پیامی که از این موضوع به خاطر خواهیم آورد این است: «هیچ والد کاملی وجود ندارد. والدین خوب به اندازه کافی وجود دارند.» باید باشد. البته اشتباهاتی نیز وجود خواهد داشت. باید سعی کنیم اشتباهات را اصلاح کنیم و در نهایت خودمان را ببخشیم.