نگهداری از نوزاد استثنایی، اصول مراقبت

یکی از عوامل مهم در رشد و تعالی والدین ، تربیت و اداره فرزندان است. این موضوع در نگهداری و پرورش فرزند استثنایی که نیاز بیشتر و متفاوتی دارد ، مصداق بهتری پیدا می کند.
هر نوزادی دارای سطح توقع و نیاز معینی است و والدین نیز با توجه به امکانات خود به طور محدودی میتوانند به او رسیدگی کنند و نیازهای او را تامین نمایند.

نوزادی با خواسته ها و نیازهای زیاد ف به والدینی احتیاج دارد که بتوانند به خوبی به او رسیدگی نمایند. والدین با داشتن چنین نوزادی ، احساس مسئولیت کرده و طبق عواطف مادری و پدری سعی میکنند با ایثار و از خودگذشتگی وظایف خود را انجام دهند.

در این راه ، والدین خود نیز به نحوی به رشد و تعالی معنوی می رسند. به بیانی دیگر ، والدین در قبال این ایثار و از خودگذشتگی ، بی نصیب نمی مانند. این تعامل یا ارتباط دو جانبه در کودکان استثنایی که به مراقبت زیادی نیاز دارند ، به اوج می رسد و والدین ضمن رسیدگی به نیازهای این نوزاد ، از زندگی درس هایی می گیرند و به مقامی می رسند که راه دیگری برای رسیدن به آن وجود ندارد.

برای رسیدگی به نیازهای یک کودک استثنایی ، وقت زیادی را باید در کنار او صرف کرد تا به نیازهای واقعی او بهتر پی برد. آشنا شدن با مشکل و نیاز نوزاد ، قبول و پذیرش آن را آسان می کند.

هرچه بهتر نیازهای ویژه کودک شناخته شود ، روش بهتری را میتوان برای تامین آنها پیدا کرد. برای این منظور از پزشک اطفال بخواهید تا کتاب ها و اطلاعات لازم را درباره مشکل فرزندتان به شما معرفی کند و به او اطمینان دهید که در خدمت به فرزند و حل مشکل او مصمم هستید و خود را قادر به قبل این مسئولیت می دانید.

برای حفظ آرامش فکری ، هرگز کودک استثنایی را با سایر کودکان مقایسه نکنید ، این مقایسه نتیجه خوبی ندارد  و بیشتر خشم او را برمی انگیزد.
یکی از درس های مهم در برخورد با کودکان استثنایی ، شناختن و پذیرش ویژگی ها و نیازها و ارزش دادن به نیازهای آنهاست. یادآوری و بحث در مورد نارسایی یا نقص کودک ، حاصلی غیر از دلسردی و افسردگی ندارد.

صفت عقب افتاده که برای این کودکان به کار می برند ، کلمه ای بی معنی است. این کودکان غالبا توانایی آن را دارند که با تکامل و پرورش استعدادهای فیزیکی و عاطفی خود ، کمبودهای فیزیکی را به خوبی جبران نمایند. این تلاش و پشتکار قابل احترام است و دیگران باید اتکا به نفس و امیدواری را از آنها بیاموزند.

برای نگهداری و پرورش این کودکان و طرز برخورد با آنها با کسانی مشورت کنید که روحیه تان را تقویت می کنند. در صحبت با دیگران درمیابید که در بسیاری از احساسات ،مثل خشم و نومیدی ، افراد زیادی با شما شریک هستند و بسیاری نیز بوده اند که مشکلی مشابه  و حتی دشوارتر داشته اند و با تلاش و اعتماد به نفس با آن برخورد کرده و از این مبارزه پیروز بیرون آمده اند.
موسسات آموزشی و انجمن های خیریه میتوانند والدین را در نگهداری و پرورش این کودکان راهنمایی و یاری نمایند.

اگر دوستان و آشنایانتان صاحب کودکان استثنایی هستند ، در برخورد با آنها روحیه خود را حفظ کنید. البته دیدن کودکانی که با نقص یا اختلال ارثی به دنیا آمده اند ، تاثرآور است و در برخورد با آنها به سختی میتوان ناراحتی خود را پنهان کرد.

اما رو به رو شدن با این مشکل و برخورد صحیح با آن ، به انسان پختگی و تجربه می دهد. در برابر این کودکان ، از گفتن سخنان و توصیه های امید بخش دریغ نکنید و با رفتار خود به والدین قوت قلب بدهید. نارسایی های آنها را نادیده بگیرید و از استعدادهای بالقوه آنها که در سایه تلاش قابل بهره برداری هستند ، سخن بگویید.

در برخورد با این کودکان این نکته را به یاد داشته باشید که آنها نیز مانند همه انسان ها کم و بیش مشکلاتی دارند. کودک را مخاطب قرار دهید و از قابلیت ها و محسنات وی صحبت کنید و با گفتاری امید بخش او را به تلاش و زندگی دلگرم نمایید.

برای والدین این کودکان نیز ، یادآوری نارسایی ها دشوار و ناراحت کننده است و با یادآوری توانایی های کودک ، روحیه آنها را تقویت می کنید. با این رفتار و سخنان ، والدین را نسبت به آینده نوزادشان امیدوار می کنید. والدین این کودکان به برخورد صحیح نیاز دارند تا ارزش بیشتری برای نوزاد خود قایل شوند.